Η Art Therapy αναδύει συναισθήματα και εμπειρίες του ατόμου από το συνειδητό και το ασυνείδητο μέρος του είναι του. Είναι μία τριαδική θεραπευτική σχέση ανάμεσα στον θεραπευτή, τον θεραπευόμενο και την εικόνα
Ως Art Therapist έχω δει τα εξαιρετικά αποτελέσματα που έχει αυτή η διαδικασία σε άλλους ανθρώπους και πόσο μπορεί να ξεδιπλώσει πτυχές, γεγονότα, καταστάσεις μέσα από την εικαστική διεργασία και την μη λεκτική επικοινωνία.
Αγαπώ την τέχνη και συγκινούμε με τα αποτελέσματα του Art Therapy συνδέοντας τον καλλιτεχνικό με τον ψυχοθεραπευτικό τομέα. Η δημιουργική διεργασία και το εικαστικό αποτέλεσμα, είναι ο «καθρέφτης» της εσωτερικής κατάστασης που μπορεί κάποιος να βιώνει και υποστηρίζετε για να έρθει σε επαφή με κρυφά συναισθήματα και τραυματικές εμπειρίες με απαλό και τρυφερό τρόπο.
Αυτό τον τρυφερό τρόπο θέλω και εγώ φυσικά να τον βιώνω. Όχι από την θέση της θεραπεύτριας μόνο. Αλλά και από την θέση της θεραπευόμενης.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κλείσω ένα ραντεβού με την κ. Λεβέντη, η οποία χρησιμοποιεί την Art Therapy ως εργαλείο συνδυαστικά με την εμπειρία και τις γνώσεις της στην ψυχιατρική, στη ψυχοθεραπεία, στις τέχνες και βεβαίως στην Σφαιρική Αντίληψη.
Η κ. Λεβέντη με γνωρίζει χρόνια! Με ξέρει και από την καλή και από την ανάποδη…. ως θεραπευόμενη και εκπαιδευόμενη της.
Μπήκα στη συνεδρία αποφασισμένη. Ήθελα να κάνω βουτιά στην προσωπική μου θάλασσα.
Μου δίνει μία λευκή κόλλα χαρτί και μία παλέτα χρωμάτων. «Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε να βάλεις στην άκρη ότι ξέρεις για την Art Therapy», μου λέει.
Έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου όλα αυτά τα χρόνια, οπότε δεν δυσκολεύτηκα και πολύ να αφεθώ και να ζωγραφίσω σαν μικρό παιδί, χωρίς περιορισμούς και το σημαντικότερο χωρίς να με νοιάζει τί ζωγραφίζω, αν είναι ωραίο ή άσχημο, χωρίς να σκέφτομαι και να λογοκρίνω την ζωγραφιά μου. Ουφ! Ανακούφιση!
Ούτε που κατάλαβα τί έκανα τόση ώρα. Είχα όμως ανακουφιστεί και μόνο με την διαδικασία. Ακούμπησε το έργο απέναντι και αρχίσαμε να το κοιτάμε. Μου έδωσε χρόνο να παραμείνω σε σιωπή παρατηρώντας. Το κοίταζα, το ξανακοίταζα. Παρατηρούσα τα χρώματα που χρησιμοποίησα, τις γραμμές, τις καμπύλες.
Με ταξίδευε το έργο και η ηρεμία που επικρατούσε. Αρχίσαμε να συζητάμε τί βλέπω και αναλύαμε τα επιμέρους στοιχεία του έργου με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθίζετε στην Art Therapy. Δεν χρειάστηκε να πει πολλά με λεκτικό τρόπο για να καταλάβω νοητικά. Άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός.
“Σε αυτή την μορφή συνεδρίας δεν ενδιαφέρει να καταλάβει το μυαλό. Η ψυχή ταξιδεύει καθ’ όλη την διάρκεια της διεργασίας που γίνεται εικαστικά και το αποτέλεσμα που βλέπεις απέναντι σου. Και μετά δεν ήταν ο στόχος να καταλάβω νοητικά, αλλά να νοιώσω την διαδρομή και την εικόνα που αντίκρισα στο τέλος.”
Τζίνα, Π.
Τότε κατάλαβα ψυχικά τί συνέβαινε. Οπότε ότι συζητήσαμε μετά ερχόταν και κούμπωνε μέσα μου σαν να είχα βρει επιτέλους το κομματάκι του παζλ που έλειπε για να δημιουργηθεί μπροστά μου η μεγάλη εικόνα ενός έργου που δεν έβλεπα.
Σταμάτησα να κοιτάζω με τα μάτια του μυαλού και κοίταξα με τα μάτια της καρδιάς. Ταξίδεψα την προσωπική μου διαδρομή χωρίς να πληγωθώ ουσιαστικά αλλά επουλώνοντας πληγές του παρελθόντος.
Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι εκείνη την ώρα έκανα δημιουργική ψυχοθεραπεία η οποία δεν είναι ένα πράγμα. Είχε σφαιρική ματιά, διάγνωση και θεραπευτικό σχεδιασμό. Όλη η μορφή θεραπείας ήταν απάντηση μέσα από πολυδιαστασιακή οπτική.
Ήταν σαν ένας μουσικός να έχει συνθέσει και παράλληλα να μπορεί ταυτόχρονα να παίζει μόνος του με όλα τα μουσικά όργανα.
Εντυπωσιάστηκα! Ήμουν σίγουρη πριν πάω για το αποτέλεσμα της θεραπείας. Παρόλα αυτά η βιωματική εμπειρία έχει την μοναδικότητα της πολύτιμης εκείνης στιγμής που την αναπολείς μετά και λες :
«Τί έγινε τώρα;
Eγώ άλλο νόμιζα ότι είχα!
Πώς; Πότε; Γιατί;»
Μου έδωσε και δεύτερη κόλλα να ζωγραφίσω πάνω στο θέμα που εκείνη την ώρα συζητήσαμε βάσει της ζωγραφιάς και να θεραπευτώ εικαστικά. Και ενώ υποτίθεται ότι ζωγράφιζα συνειδητά μέσα από συγκεκριμένη καθοδήγηση, για μία ακόμη φορά όσο και να προσπαθούσα μπορούσα να ελέγξω μόνο το συνειδητό μέρος του έργου που έκανα.
Το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο όσο κι αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα να το ελέγξω. Αυτό λατρεύω σε αυτή την θεραπευτική διαδικασία! Όσο και να θέλει κάποιος, δεν μπορεί να τα ελέγξει όλα!
Ο νους πάει στην άκρη και ο θεραπευόμενος δημιουργεί ανενόχλητος, αβίαστα και χωρίς να πληγωθεί. Γιατι φτάνει μέχρι εκεί που ο ίδιος αντέχει να δει, μέχρι εκεί που ο ίδιος αντέχει να ακούσει και να θεραπευτεί. Η τέχνη δεν μπορεί να πληγώσει.
Μέσα από την δημιουργική ψυχοθεραπεία φτάνεις στη ρίζα του «κακού». Και τότε με απαλό και τρυφερό τρόπο κάνεις την εκρίζωση και απελευθερώνεσαι!
“Η τέχνη κάνει το αόρατο, ορατό! “
Paul Klee
Επηρεασμένη από το παραπάνω και μετά την βιωματική μου εμπειρία θα πω ότι η Δημιουργική Ψυχοθεραπεία κάνει το αόρατο συγκεκριμένο, το φτάνει να γίνει ορατό με ασφαλή τρόπο, του δίνει μορφή, το αναγνωρίζει και το θεραπεύει τριεπίπεδα. Νου, ψυχή και σώμα!
